8 Şubat 2009 Pazar

Uzandığım Bataklıktan Gülümsüyorum Sana...


hayat pisliklerle dolu kocaman bi bataklıksa,
tüm uğraşlar çırpınışlar boşa,
önce seni sora beni çeker o leş boşluğuna.
çıkar gibi gözükende, sabit duran gibi dibe vurucak elbet sonunda...
bir digerine pislik sıçratırız her çırpınışta,
kendimizi ak pak sanar battığımız çamur yığınını görmez,
sıçratılan nokta sanarız bizi kirletenin ilk bakışta...
gökyüzünün aklığına kanar başlarız ucu buçağı olmayan hayalleri ardı sıra kurmaya...
oysa hayaller gökte, biz o pisliğin içinde yerde göklerden uzakta.
başlar işte insanoğlu kendini kandırmaya...
pislik içinde atılırken geçen her saniyede az kalırken dibe vurmaya,
yapılabilcek tek şey umutetmek bilinmesine rağmen ne olucak sonunda...
kimse kimseyi batmaktan kurtaramaz,
ama her saniye batıcağını düşünerek sona gelmekten kurtarır...
kocaman bi tebessum nedenidir.
tüm pisliğe ragmen inkar edilmek istenir bataklık.
ve gulumseten seye bi ad konur, umut denir, işte hayat budur....
uzandığım bataklıktan gulumsuyorum sana,
senle her gecen sanıyede sankı daha bı uzak dibe vurmaya...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder