Neydi varoluşunun özü?
Ufacık bir toz parçası mıydı ki anlam
Ya da zaman mıydı yaşamın tozu.
Sorgular oldum var mıyım, varoluşumla anlamlı mıyım yaşamın gözünde.
Cevap bende olabilir diye dönüp bakıyorum kendime.
Özüme bakıyorum derin bir yara,
Vücudumda tüm o anlamına inandığım soyut kavramlarla bilenmiş bir kasatura.
Kesmiş duygularımın tenini,
Hissiz bırakmış et yığını bedenimi.
Parçalamış kırmış kemikleştiğini sandığım sevgileri,
Bırakmış kocaman yaralar ruhumda,
Ben de astığı boşluklardan seslenmeye çalışıyorum hala ona:
Var mıyım? Özü ne bu hayat denen kargaşanın?
Bir cevap geldi dibe gömdüğüm benliğimden.
Kanatılmışlığın, hayatın varlığı
Hayatın, varlığını kanıtlamışlığı..
Acaba hangi varoluş sorgulanıp zamanın darağacında, ölümüne seyre durmalı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder